De Sloterhof Afdrukken

 

De Westelijke Tuinsteden bestaan in 2012 zestig jaar. Een goed moment om stil te staan bij de interessante locaties en architectuur die het gebied rijk is. Aflevering negen van deze rubriek, verzorgd door vrijwilligers van de vereniging ProWest, Erfgoedvereniging Heemschut en het Cuypersgenootschap.

 

De Sloterhof

 

De Sloterhof met een maisonnetteblok op pylonen boven de siergracht. Het complex staat sinds 2008 op de gemeentelijke monumentenlijst.

Foto: Erik Swierstra, april 2008.


Door: Alex Hendriksen (Cuypersgenootschap)


De Sloterhof is een bijzonder ensemble van zestien noord-zuid gerichte stroken en een afsluitende woontoren van twaalf woonlagen, gelegen tussen de Comeniusstraat en de Cornelis Lelylaan in Slotervaart.

 

Het gebruikte, oorspronkelijk uit Engeland afkomstige, Nemavo-Airey-bouwsysteem, een gemengd systeem van staal, hout en trilbeton, is het eerste grootschalig toegepaste bouwsysteem in Nederland. Dit systeem is op deze plek voor het eerst toegepast in hoogbouw, door een particuliere bouwer. Hoewel het systeem is ontwikkeld om de woningnood snel aan te kunnen pakken, is de architectuur van architect J.F. Berghoef karakteristiek en fijn gedetailleerd. Belangrijk is het ritme in de afwisseling van de hoogten en van de kleuren van de tussen 1958 en 1960 gebouwde flats. De kwaliteiten van dit ritmisch stedenbouwkundig ensemble en geslaagde architectuur, voortkomend uit de eerste Nederlandse toepassing van dit bouwsysteem in hoogbouw, maken de Sloterhof uniek voor Nederland.



De ritmiek zit in de afwisseling van lichtgekleurde portiekwoningen in stroken van vier woonlagen met zeven verdiepingen tellende donkergrijze maisonnetteblokken. De woontoren aan de Hemsterhuisstraat is zwart met witte horizontale en verticale geleding. In de maisonnetteblokken bevinden zich de bergingen op de begane grond, achter pylonen die het gebouw dragen; daarboven bevindt zich een laag met woningen voor alleenstaanden en daarboven drie lagen met maisonnettes van twee verdiepingen. De galerijen zijn inpandig, (tegenwoordig) groenkleurig omlijst, met contrasterende witte balkonhekken. Ze geven afwisselend toegang tot de bovenste en de onderste verdieping van de maisonnettes. Door deze woningontsluiting ontstaat in de gevel een duidelijke ordening. Aan de zuidzijde steken de maisonnetteblokken op pylonen de siergracht over. Een opvallend detail aan deze zijde is de uitwendige wenteltrap.



Van het ensemble maken ook deel uit: een restaurant, een voormalig bankkantoor (thans restaurant), twee servicegarages (met zigzagdak), garageboxen en een (rood gekleurd) laagbouwblokje met vier atelierwoningen. Voorts zijn er op de koppen van de portieketageflats negen winkels en ook twee winkelstrookjes met totaal twaalf winkels in het complex opgenomen. Karakteristiek zijn ook de grote schuin oplopende betonnen luifels bij de hoogbouw en de gekleurde betonreliëfs onder twee van de luifels. Ook de groenaanleg en de siergracht behoren tot het complex. De Sloterhof is sinds 2008 een gemeentelijk monument.

 

In het voorjaar van 2016 werd de Sloterhof op de lijst van Rijksmonumenten geplaatst.

 

Literatuur

  • Pracht in Prefab - Het Nemavo-Aireysysteem in Amsterdam, Amsterdamse Raad voor de Monumentenzorg, 2004. ISBN 90-803657-3-4

 

 

Laatst aangepast op vrijdag, 16 september 2016 01:46